Het gras is altijd groener in Laos

Ohoh wat ben ik toch een uitsteller want hier had ik uiteraard veel eerder aan moeten beginnen!

Afin op onze alweer laatste dag in het prachtige Laos heb ik hier toch echt een gaatje voor kunnen vinden. Het is voor mijn gevoel alweer eeuwen geleden dat wij Thailand even hebben achtergelaten, en verruild hebben voor het overgroene landschap van Lao (zoals het hier wordt genoemd).

Om Lao binnen te komen hebben we een tourtje gedaan met de slowboat wat ons zo'n 3 dagen heeft geduurd. Met als eerste dag heel veel kotszakjes met de 762 bochten vanaf Pai en na 11 uur in de minivan + overnachting mochten we dan eindelijk genieten van magische uitzicht vanaf de slowboat. Een soort langwerpige kano met zo'n 50 mensen aan boord op houten bankjes of autostoelen, met de locals en hun enorme hoeveelheden aan spullen, hippies met hun gitaren, de Fransman die eeuwig foto's bleef maken en een heerlijk briesje door je haar. 2 dagen slowboat en +14 uur een houten kont bracht de boot ons naar Luang Prabang.

Een mooie schone stad met Franse bakkertjes en random Franse woorden die erg chique klinken. Lao is erg trots op zijn Franse koloniaanse roots en ik kan daar prima mee leven, omdat die Fransen op zich best lekker brood en zoetigheden kunnen produceren.
Onze Koningsdag hebben we hier traditioneel gevierd met hele goedkope Lao rijstwiskey op de bowlingbaan! Aangezien bijna heel Lao een avondklok heeft gaat de bar om 11 uur dicht waarna massaal de hele stad uitloopt naar de 30 tuktuks die zich hebben verzameld om iedereen naar de bowlingbaan te brengen uit het centrum. Nee, geen stiekeme underground bar of club. Gewoon een TL-verlichte bowlingbaan en tevens de enige plek waar je nog alcohol kon krijgen op dit tijds stip. Zonder te bowlen hielden we een slowboat reunie, speelden ' Flip the cup' met half Chilli, zongen in de ventilatoren, en slenterenden zingend op zoek naar eten en ons hostel die beide amper te vinden waren. Roos moest het doen met de overgebleven oreo's van de bootreis, die ze doodleuk door de hele spuugde toen ze schijnbaar een invasie van rode mieren bevatten die haar tong een extra dimensie gaven aan smaak.
We hebben hier ook de meest prachtige ' Kuang Si' waterval gezien, waar we na een intense jungleklim op de top gezwommen hebben in een soort paradijsje! Ook heb ik de mooiste boottocht met kater in de vroege ochtend overleefd naar de Buddhacave.
We hebben onszelf verbaast en zijn erg kort maar praktisch gebleven in Luang Prabang om door te reizen naar VangVieng.

Na een iets wat uitgelopen busreis omdat de motor ongeveer na ieder half uur oververhit was, kwamen we om 5 uur 's nachts in VanVieng aan en hebben we iemand uit zijn slaap moeten maken voor een kamer. De volgende dag kwamen we de Engelse tegen van de slowboat en zijn meteen met hun gaan 'Tuben', met een band door de rivier dobberen van bar naar bar. Fantastische uitzicht, dobberen met drankjes, dronken reizigers, mega jenga, glitters, water, modderbaden, volleybal, dansjes en een fantastische dag. Uiteraard de tube niet op tijd ingeleverd en na de nodige noodles het feestje doorzetten in de stad. Zo hebben we dagen gespendeerd aan ontbijten, friends kijken in een van de chilbarren, zwemmen in de rivier, en filmpjes kijken in het hostel. Onze wilde expiditie zonder water, camera, zaklamp of waardige schoen , naar de cave was wel een klein hoogte en dieptepuntje. Na al 3 keer het bordje nog 1 km naar Lusi cave te hebben gezien, kwamen we uitgedroogd bij een pittige cave die wij 2 mans alleen bezochten. Ook hebben we hier het ' Rocketfestival' mee mogen maken. Iets typisch Lao. Trucks met daarop zelfgemaakte rockets helemaal versierd, met daaromheen hun eigen crew aan gender verkleedden mensen die allemaal aan het BeerLao zitten om 9 uur 's ochtends en door de stad touren. Toen wij 's middags naar het festival terrein gelopen zijn bevonden we ons in een modderpoel van dronken Locals, brandjes, een 6 meten hoge afvuurplaats, Laos geschreeuw door de microfoon en vuurbommen waar niemand iets om leek te geven. De raketten gingen grotendeels van de tijd de lucht niet in of ontplofte gewoon in de menigte. Maar het feestje was er zeker niet minder om.

De tijd begon een beetje te dringen om de rest van Laos te bezoeken en zo kwamen we na een wederom erg hobbelige weg in Vientiane de hoofdstad van Laos. Een rare stad met veel koffiewinkels, onafgemaakte winkelcentra's, extreme hitte, maar verder erg weinig te beleven en te zien. We hebben een scooterdagje gedaan, zwembaddag gehouden en vertrokken naar Thakek.

Thakek is een hele kleine stad, en toen we er 's avonds aankwamen was het erg spookachtig. Vanuit hier hebben we de scooterloop gedaan die dwars door het pure Laos gaat en langs grotten en watervallen. Met onze knalgele Honda's en rugzakjes op zijn wij uiteraard de eerste 8 bezienswaardigheden op het kaartje voorbijgereden om onze toch door te zetten door de locale dorpjes. Het is heel bijzonder omdat het hier zo echt is. De kinderen zwaaien allemaal naar je alsof je de koningin bent, de omgeving is adembenemend. Het is een levende kinderboerderij aan honden, katten, varkens, kippen, ganzen, eenden, koeien, vlinders, insecten en andere levende wezens overal op de weg en dorpen. En de weg is een puzzel van gaten of helemaal geen weg. Je wordt intens vies, verbrand en je kont krijgt hele rare spiertrekjes maar het is dit allemaal meer dan waard. In 4 dagen hebben we het 'echte' Lao gezien. We hebben overnacht in het schattigste dorpje ooit waar je in bed de koeienbellen hoorden, en de haan je wakker maakten. We hebben hier de ' Konglorcave' bezocht, wat een 7 km lange cave is die je alleen per boot kan doen. Met 3 mensen + gids met zaklampen in de boot alsof je de onderwereld in wordt gevaren. Het is koud en heel donker, maar daardoor zo indrukwekkend en onwerkelijk. We deden nog een kleine (ugh) klim naar een nieuw ontdekte waterval en veel gezongen en genoten van de natuur op een lege weg door bergen en groen. Na de loop zijn we meteen de bus in gedoken naar Pakse.

Het was ons nog erg onduidelijk wat we hier gingen doen maar het werd een dagje hobbelen in de stad, de markt, de buddaklim, en BeerLao in de stromende regen met onze Amerikaanse reisvriend. Om snel door te kunnen naar de 4000 Islands.

En dat is waar we nu gebleven zijn. Het ligt helemaal in het Zuiden van Laos en vanaf hier gaan we morgen ook naar Cambodja. Het zijn 4000 kliene eilandjes waar niet heel veel te beleven is maar waar het heel mooi is. We slapen voor 4 euro in een hutje met hangmatten en een prachtig uitzicht op de rivier. Het eiland 'Don Det' is vooral een 400 meter lange straat en verder niets. Wel heel knus en gezellig. We hebben gister de hele dag een kajak-tour gedaan. Over de rivieren de watervallen bezocht en de dolfijnen gespot. Het was een fantastische dag met bewolking en regen maar heel veel moois. Veel chillen is het verder hier maar daar we kunnen we ons prima in vinden. Wederom 'Friends' in de bar en heerlijk chillen. Vandaag is ook hier rocket festival. Veel winkels zijn dicht en ze zijn allemaal aan het feestvieren, dansen, bier drinken en karaoke zingen op de straat. Buiten dit internetcafé staat de muziek op honderd en zwalken de mensen over straat.

Laos is een heel bijzonder land. De natuur is prachtig en echt adembenemend soms. Veel bergen, groen en de ' Mekong river' stroomt door het hele lang, en vaak als grens tussen Thailand en Lao. De mensen zijn veel minder gericht op toerisme. In de restaurants zijn ze vaak liever lui dan moe en vinden ze het fijn als je zelf je drinken uit de koelkast pakt, je hele bestelling nog even herhaald, en moet je zelf je bestelling komen doen. Als ze iets niet hebben hoor je dat 30 min na tijd, of ze improviseren gewoon wat en zeggen 'same same but different' . Een erg beruchte uitspraak. Hun Engels is vaak ook slecht met een klein voorbeeld van een restaurant waar we vroegen om salt en pepper.
Na 3 keer lachen kwam hij een kwartier later terug met peper, waarnaar wij een vergelijking probeerde te maken met peper en zout. Na enkele verwarring kregen we uit de keuken ' pepersaus' en vervolgens alle sausen die het restaurant te bieden had.
Menukaarten kennen ze vaak niet, zo hebben we wel eens ontbeten met noodlesoep en nader te bepalen vlees. Mijn gok ligt op lever en hersenen of ingewanden. Of een broodje met lever en andere rare producten wat niet eens erg naar smaakte. Beerlao is hier groter en rijker dan ieder ander product dat ik ken. IEDEREEN drinkt het, op elk tijdstip van de dag. Het zijn net Duitsers hier. Ook hebben ze heel veel baby's hier. Voor iedere inwoner van Lao zijn er ongeveer 3 baby's, 2 honden, en 6 bierkratjes per familie. De wegen zijn hier dramatisch slecht en het is letterlijk een ' bumpy ride' iedere keer als je in een vervoersmiddel stapt. We hebben hier kennis kunnen maken met de lokale, extreem goedkope rijstwhiskey en rijstwodka. Een fles van 1 liter kost ongeveer 1,70 maar erg lekker is het niet.

De reizigersscene is compacter dan je denkt. We komen heel veel mensen overal weer tegen wat echt heel erg leuk is. Veel mensen doen hetzelfde rondje en komen om de zoveel dagen weer ergens opduiken. Het reizen zelf vliegt voorbij maar lijkt ook weer lang geleden. Je beleeft zoveel dingen in een korte tijd dat je soms even heel bewust moet genieten van het moment. Dat is ook precies wat ik iedere dag doe hier. Nadenken doe je weinig tot niet, en vooral doen waar je zin in hebt. Met de bruinheid gaat het moeizaam want na 6 verschillende witte bandjes in mn huid is het spoor van bruinheid erg bijzonder geworden. De zonnebrand zit vaak keurig onderin mijn backpack en gaat misschien zelfs vol mee terug. Douchen doe je het liefst zo'n 1000 keer op een dag als je water hebt. Vaak heeft een dorp als het druk is op maar 2 momenten water voor douchen. Het is hier ook heeeeeel warm. Niet om te klagen natuurlijk!! Het is hier het warmst wat het ooit is geweest vertelde een Nederlander mij die hier al 6 jaar komt. Afkoelen is erg lastig aangezien het land geen zee heeft en de Mekong river nou niet echt een mooie bruine kleur heeft. 'S avonds onweert het heel vaak met stortbuien waar je u tegen zegt.

Laos kunnen we afstrepen want morgen vertrekken we naar Cambodja. Hier hebben we erg veel mooie verhalen over gehoord en hier gaan de dan EINDELIJK naar het strand want daar snakken we ernstig naar.

Mijn sociale update zal ik proberen hier iets spoediger te doen. Mijn lieftallige blackberry heeft een hardnekkige batterij en staat meestal uit, zonder wifi verbinding maar een berichtje sturen kan altijd! Geen garantie op snel bericht terug.